بی شک ماسوله یکی از زیباترین روستاهای کوهپایه ای در ایران است. هرچند در تقسیم بندی های جدید وزارت کشور ماسوله به عنوان شهر شناخته می شود اما یقیناً با جمعیتی در حدود ششصد نفر، نمی توان آن را شهر نامید. به همین دلیل در این مقاله ترجیح داده می شود به جای استفاه از واژه های شهر یا روستا، صرفاً از "ماسوله" نام برده شود.

ماسوله در 60 کیلومتری رشت و 32 کیلومتری غرب فومن در دامنه ی کوهپایه ای که 1050 متر از سطح دریا ارتفاع دارد واقع شده است. پایین ترین نقطه ی ماسوله با بالاترین نقطه ی آن حدود 120 متر اختلاف ارتفاع دارد. از لحاظ جمعیت شناسی، مردم ماسوله آمیخته و تاثیر پذیرفته از فرهنگ های تالشی، آذری خلخالی و گیلکی هستند و گویش عامه، زبان تالشی است.

آن گونه که در منابع مختلف فارسی و انگلیسی آمده است، قدمت ماسوله ی فعلی به حدود هشتصد تا هزار سال می رسد. روستای متروک مانده ای در دوازده کیلومتری شمال ماسوله قرار دارد که به آن کهنه ماسوله می گویند و سفالینه های پیدا شده در آن، به حدود قرن های پنجم تا ششم هجری برمی گردد. گفته می شود که اهالی کهنه ماسوله به دلیل بیماری طاعون و حملات سایر روستاها به محل فعلی مهاجرت کرده اند. از طرف دیگر امام زاده ای به نام "عون بن محمد حنفیه بن علی" (ع) در مرکز ماسوله وجود دارد که بر فرض صحت مدعا، باید مربوط به اوایل قرن دوم هجری، یعنی بیش از هزار و دویست سال قبل باشد. سال هایی که بعید به نظر می رسد رد پای شیعه در این منطقه وجود داشته باشد.

 

آب و هوا و استعدادهای طبیعی

ماسوله در کنار رودخانه ای نسبتاً پرآب به نام ماسوله رودخان واقع شده است. این رودخانه از به هم پیوستن سرشاخه های بالا دست ایجاد شده و درست در کنار ماسوله آبشار زیبایی وجود دارد. همانطور که گفته شد، ماسوله در منطقه ای کوهستانی واقع شده است و در ارتفاعات این منطقه قلل مرتفعی وجود دارد که قله ی شاه معلم با 3050 متر ارتفاع، بلندترین آنهاست.

ماسوله تابستان هایی با هوای معتدل و زمستان هایی سرد دارد. بیش از یک ماه از سال در این منطقه یخبندان است و در بسیاری از روزها، ابرها چنان تو را در برمی گیرند و هوای مه آلود، زیبایی های ماسوله را دوچندان می سازند. میزان بارش باران و برف نسبتاً قابل توجه است و هوا رطوبت بالایی دارد. این رطوبت به علت خنکی هوا آزار دهنده نیست.

اقتصاد و تجارت

بازار ماسوله مجموعه ای است بسیار دلنشین که در آن انواع کسب و کار، بخصوص در ارتباط با گردشگران به چشم می خورد. چندین رستوران، نانوایی، شیرینی فروشی، خوار و بار و میوه فروشی، دکان های فروش صنایع دستی محلی و چینی، کلوچه پزی، آهنگری و ... در این بازار وجود دارد. بازار عمدتاً بدون سقف است و با پیچ و خم کوچه ها بالا و پایین می رود. وجود محله های مختلف، مساجد و کاروانسراهای متعدد نشان از زمانی دارد که ماسوله جمعیتی بیش از اکنون داشته و از اقتصادی شکوفاتر و بر مبنای مراودات تجاری با روستاها و شهرهای اطراف بهره مند بوده است. اقتصادی که با مهاجرت تدریجی روستائیان به شهر دیگر شکوفایی سابق را ندارد.

جمعیت ماسوله

جمعیت ماسوله در حال حاضر حدود 600 نفر است. از نظر استانداردهای امروزی وزارت کشور عملاً نمی توان ماسوله را شهر نامید. زمانی جمعیت ماسوله بیشتر بوده و اهالی به گمان اینکه اگر از روستا به شهر تبدیل شوند، از امکانات بیشتری برخوردار خواهند بود، عملاً جمعیت روستا را به طور غیرواقعی بالاتر از آنچه بوده گزارش کرده اند. هرچند امروز اکثریت اهالی از اینکه ماسوله از نظر قانونی به شهر تبدیل شده است ناراضی هستند. در هر صورت آنچه به قاطعیت می توان گفت، اینکه ماسوله در حال حاضر روستایی است که اقتصاد آن به طور کامل به گردشگری وابسته است و جالب اینکه نه خود ماسوله ای ها و نه گردشگرانی که به ماسوله می آیند، دلشان برای حفظ یک محیط زیبا و دل نشین که می تواند جاذبه ی گردشگری جهانی داشته باشد، نمی سوزد.

معماری ماسوله

اکثر ساختمان ها در ماسوله به رنگ زرد یا رسی است. این باعث می شود که خانه ها در مه بهتر دیده شوند. چرا که نزدیک به یک سوم سال ماسوله در مه فرو می رود. ساختمان ها ( بخصوص ساختمان های قدیمی تر ) اکثراً دو طبقه ساخته شده اند. خانه های قدیمی که با ترکیبی از سنگ و چوب ساخته شده اند، یکی یکی از بین می روند و جای خود را به ساختمان های بتونی با سقف های آهنی می دهند. هرچند سعی می شود ظاهر خارجی ساختمان ها همان الگوی سنتی خود را حفظ نمایند. در و پنجره های چوبی ( بخصوص انواع قدیمی آن ) زیبایی خاصی به ماسوله می دهند و اهالی خوش ذوق ماسوله چهارچوب پنجره ها را گلدان های شمعدانی به نحو شایسته ای تزیین می نمایند.

یکی از جاذبه های معماری ماسوله این است که سقف خیلی از خانه ها، حیاط خانه ی دیگر یا مسیر و رفت و آمد سایرین به حساب می آید. با وجود برف و باران، به ندرت در ماسوله از سقف شیبدار استفاده می شود و امروزه برای پوشش خارجی سقف از آسفالت و ایزوگام استفاده می کنند. هرچند هنوز هم می توان پوشش های سنتی کاه گلی را پیدا کرد. این پوشش سنتی را باید سالانه ترمیم نمود.

سیستم سنتی گرمایش خانه های ماسوله استفاده از بخاری چوبی، سوزاندن فضولات خشک شده ی حیوانات و کرسی بوده است که همه ی آنها امروزه جای خود را به بخاری نفتی، برقی و بخاری هایی که با گاز کپسولی می سوزند، داده اند. ماسوله نیازی به سیستم های خنک کننده ی امروزی ندارد.   

مشکلات زیست محیطی

آفت بزرگی که از حدود پنجاه سال پیش تمام جنگل ها و مراتع کشور را در بر گرفت و پس از انقلاب تشدید شد، یعنی قطع بی رویه درختان جنگل ها و چرای احشام در منطقه ی ماسوله نیز مشاهده می شود. بسیاری از درختان بریده شده اند. سطح وسیعی از مراتع بالا دستی ماسوله از بین رفته اند و همین نکته به تنهایی عامل بروز سیل های ویرانگر در منطقه می شود. زیبایی و بکر بودن را از آن می گیرد و به تدریج، ماسوله نیز مانند بسیاری از جاذبه های طبیعی در کشور، فرم و محتوای اصلی و اصیل خود را از دست می دهد.

مشکل همه گیر دیگری که در منطقه به چشم می خورد دفع غیر بهداشتی زباله است. هرچند در خود ماسوله سطل های بزرگ زباله گذاشته اند، اما باز هم در بسیاری نقاط شاهد انواع زباله ها هستیم. در مسیر رودخانه، هر جا که بنشینی، اطرافت آکنده از زباله، خصوصاً زباله های تجدید ناپذیر یا دیر تجدید پذیر هستیم. مردم ما به غلط اینگونه می اندیشند که وظیفه ی دولت و شهرداری هاست که حتی زباله های کنار رودخانه را جمع آوری کند.

ریزش سنگ، رانش زمین و زلزله از مشکلات دیگر زیست محیطی است که طی سالیان گذشته گریبان ماسوله ای ها را گرفته است.

· ماسوله طی شماره 1090 در فهرست آثار ملی به عنوان میراث فرهنگی و طبیعی به ثبت رسیده‌است.

موقعیت جغرافیایی:

استان گیلان، شهرستان فومن. " 18  "09  ْ37  شمالی و "24 "59   ْ48  شرقی. ارتفاع از سطح دریا 1050 متر.  

 

نحوه دسترسی:

برای رسیدن به ماسوله، ابتدا لازم است خود را به شهر فومن برسانید. اگر خودروی شخصی ندارید می توانید از رشت یا فومن با سواری یا مینی بوس به ماسوله بروید. اگر با خودروی شخصی، از تهران قصد سفر به ماسوله را دارید، نیازی نیست ابتدا به شهر رشت بروید. بلکه قبل از رسیدن به شهر رشت، می توانید به سمت فومن تغییر مسیر دهید.

از فومن تا ماسوله 32 کیلومتر راه است. جاده تماماً آسفالته و دارای علائم هشدار دهنده است. نیمی از این مسیر کوهستانی است. مراقب عبور تراکتور، تیلر و احشام باشید. در برخی از نقاط احتمال ریزش کوه وجود دارد. به تابلوهای هشدار دهنده توجه فرمایید.

امکانات رفاهی:

* برای ورود به ماسوله به ازاء هر خودرو ورودی گرفته می شود.

* بروشور و برگه ی اطلاع رسانی به زبان فارسی یا سایر زبان ها وجود ندارد. هرچند گردشگران خارجی بالاخره یک جورهایی گلیم خودشان را از آب بیرون می کشند.

* در مواقع معمولی سال جای پارک خودرو موجود است.

*  آب آشامیدنی در ماسوله موجود است. این آب از چشمه های متعددی که در ماسوله وجود دارد تامین می گردد.

 * سرویس بهداشتی عمومی در ماسوله وجود دارد. هتل ها و اماکن پذیرایی همه دارای سرویس بهداشتی هستند و برخی از آنها توالت فرنگی نیز دارند.

 *  آنتن دهی تلفن همراه وجود دارد.

* انواع و اقسام رستوران برای پذیرایی از میهمانان وجود دارد و غالباً قیمت آنها مناسب است.

* فروشگاه برای تهیه ی مواد غذایی وجود دارد. سایر نیازمندی های معمولی را نیز می توانید از ماسوله تهیه فرمایید.

* پمپ بنزین و پمپ CNG در فومن وجود دارد. وقتی از فومن به سمت ماسوله حرکت می کنید برای یک مسیر 70 کیلومتری ( رفت و برگشت ) در مسیر کوهستانی بنزین داشته باشید.

* طبیعت زیبای ماسوله و اطراف آن بیش از اندازه صدمه دیده است. به دست خودمان با ریختن زباله آن را بدتر نکنیم.

* ماسوله برای خودش سوغاتی هایی دارد. عروسک، دستکش و پاپوش های بافتنی محصول دست خانم های ماسوله است. ماسوله ای ها شیرینی های مخصوص و کلوچه ی فومنی هم می پزند و ارائه می کنند. خرید محصولات محلی (برعکس محصولات چینی) یعنی کمک به اقتصاد مردم دوست داشتنی ماسوله.

امنیت منطقه:

به طور کلی استان گیلان جزء استان های امن کشور به حساب می آید. گیلانی ها مردمی خونگرم و میهمان نواز هستند و به حضور گردشگران در شهر و دیار خود عادت دارند. آنهایی که امروز در ماسوله زندگی می کنند، بخش عمده ی درآمدشان را حضور گردشگران تامین می کند. بنابراین معمولاً رفتار خوب و شایسته ای با میهمانان خود دارند. معمولاً مشکلی از نظر امنیت در این منطقه وجود ندارد.

بهترین زمان بازدید:

بازدید از ماسوله در هر موقع از سال لطف و زیبایی خودش را دارد. اگر برف سنگین و یخبندان باعث سخت شدن تردد نگردد، ماسوله حتی در زمستان ها هم زیباست. اما بهترین زمان بازدید از ماه اردیبهشت تا آبان است. به خاطر داشته باشید که در تعطیلات ممکن است به راحتی جا برای اقامت پیدا نکنید.

رودخانه نیاگارا و آبشار نیاگارا مرز بین ایالت انتاریو کانادا و ایالت نیویورک ایالات متحده امریکا است. جالب این که در هر دو کشور و در مجاورت آبشارهای نیاگارا، دو شهر به نام آبشارهای نیاگارا (Niagara Falls) وجود دارد. در مورد بخش آمریکایی آبشار نیاگارا در مقاله‌ی جداگانه‌ای به قلم شیوای آقای دکتر امیر پور عبدالله در همین وب سایت پرداخته شده است. آنچه در زیر می‌آید مطالب مرتبط با بخش کانادایی آبشار نیاگارا و سایر اطلاعاتی است که در آن مقاله نیامده است.
 

تاریخچه:

هجده هزار سال قبل و در عصر یخبندان، جنوب انتاریو به ضخامت 2 تا 3 کیلومتر پوشیده از یخ بوده است. در حدود 12500 سال قبل با گرم شدن زمین، یخ‌ها به یک باره آب شدند و طبیعتاً هر جا که ارتفاع کمتری داشت پوشیده از آب شد و بدین ترتیب دریاچه‌های متعددی به وجود آمد. به همین دلیل است که کشور کانادا بیشترین تعداد دریاچه را در جهان داراست و غنی‌ترین کشور از نظر ذخیره‌ی آب شیرین محسوب می‌شود. یکی از گودی‌هایی که به دریاچه تبدیل شد، دریاچه‌ی اری (Erie) است که سرریز آب موجود در آن توسط پنج راه‌آب یا رودخانه به سمت نقاط پست‌تر شمالی حرکت کردند که مهمترین این آبراه‌ها رودخانه‌ی نیاگارا بوده است. بنابراین رودخانه نیاگارا در مقیاس زمین شناسی رودخانه‌ای بسیار جوان محسوب می‌شود که تنها 12000 سال از عمر آن می‌گذرد و احتمالاً طی چند هفته یا حتی چند روز به وجود آمده است. اگر چه پس از حدود 1500 سال این حرکت شتابدار سرعت خود را از دست داد اما طی حدود پنج هزار سال بعد، وسعت دریاچه‌ی اری (Erie) به نصف تقلیل پیدا کرد و تنها یک آبراه که همان رودخانه‌ی نیاگارا است، باقی ماند. رودخانه‌ی نیاگارا از دریاچه‌ی اری (Erie) سرچشمه می‌گیرد، در مسیر عبور خود به سمت شمال شرق، با گذر از موانع بسیار جوان زمین شناسی، آبشار نیاگارا را به وجود می‌آورد و بعد از آبشار، آب رودخانه 24 کیلومتر را طی می‌کند تا به دریاچه انتاریو بریزد. نکته‌ی جالب اینکه مازاد آب دریاچه‌ی انتاریو نیز پس از طی یک مسیر طولانی به دریا می‌ریزد.

ادعا می‌شود که 20 درصد آب شیرین سطحی دنیا در دریاچه‌های پنج‌گانه قرار دارد و بخش عمده‌ی آن از آبشار نیاگارا می‌گذرد.
 
آبشار نیاگارا دارای دو بخش کانادایی و آمریکایی است. بخش کانادایی به شکل نعل اسب است. محیط این نعل اسب 704 متر است. و ارتفاع آبشار 61 متر می‌باشد. لازم به ذکر است بخش آمریکایی آبشار، خودش دو بخش است. یک آبشار کوچک‌تر در سمت راست آبشار بزرگ وجود دارد که اسامی گوناگونی داشته و آخرین نام آن آبشار نقاب عروس (Bridal Veil fall) می‌باشد. (به عکس های شماره 1 و 13 مراجعه فرمایید. )

درست قبل از آبشار، حدود 500 سال قبل جزیره‌ی بز(Goat Island)  از آب بیرون آمد و رودخانه را قبل از رسیدن به آبشارهای نیاگارا به دو قسمت تفکیک نمود. جان استید من، سیاح و سرباز هلندی تبار در سال 1780 میلادی پس از اینکه گله‌ی بز او در این مکان از سرما یخ زد، این جزیره را جزیره‌ی بز نامید که تا امروز بز بودن خودش را حفظ کرده است!

در سال 1848 اولین پل بر روی رودخانه نیاگارا ساخته شد که این پل به صورت معلق و فقط مخصوص عبور عابرین پیاده بود.

آبشار نیاگارا پس از آبشار ویکتوریا (که در مرز کشورهای زیمبابوه و زامبیا واقع شده) دومین آبشار بزرگ جهان محسوب می‌شود. این آبشار (مجموعاً از سمت کانادا و ایالات متحده آمریکا) سالانه بیش از 25 میلیون بازدیدکننده و گردشگر دارد.
 
آیا آبشار نیاگارا در زمستان‌ها یخ می‌زند؟

در تاریخ معاصر فقط یک بار در 9 فروردین ماه 1848 هر دو آبشار نیاگارا برای چند ساعت به طور کامل یخ زد. معمولاً حجم عظیم آب که از آبشار عبور می کند مانع یخ زدگی آبشار می شود، هرچند در زمستان های بسیار سرد و طولانی، قطعات یخ که توسط رودخانه آورده می شود به همراه ذرات آب در پایین آبشار به هم پیوسته و لایه ی ضخیمی از یخ را ایجاد می کنند که گاهی اوقات تمام عرض رودخانه را به ضخامت 15 متر می پوشاند و به آن پل یخی (ice bridge) می گویند. وجود پل یخی یکی از عوامل مهم جذب گردشگر در زمستان به حساب می آمد، به طوری که نشریه ی محلی در سال 1888 گزارش کرد که بیش از بیست هزار نفر برای گرفتن عکس و دیدن آبشار از پایین، به روی پل یخی رفته اند. در سال 1912 پل یخی به طور ناگهانی فرو ریخت و سه گردشگر جان خود را از دست دادند. از آن به بعد عبور و مرور بر روی پل یخی برای گردشگران ممنوع شد.

 
آیا آبشار نیاگارا خشک می شود؟

بنابر آنچه در منابع ثبت شده است، بخش آمریکایی آبشار نیاگارا تنها یک بار در سال 1969 برای چند ماه خشک گردید. همان موقع آمریکایی ها بر آن شدند تا توده های عظیم سنگ که در پایین آبشار وجود دارد را به جای دیگر منتقل کنند، اما پس از برآورد هزینه ی سرسام آور پروژه، از این کار منصرف گردیدند.
 
جاذبه های گردشگری آبشار نیاگارا:

اگر خودتان را به آبشار نیاگارا برسانید، برای دیدن آبشار نیاز به پرداخت هیچ هزینه ای نیست. هرچند بسیاری از گردشگران ( بخصوص گردشگران خارجی ) برای خود یک اقامت چند روزه در مجاورت آبشار را برنامه ریزی می کنند. آنهایی که شب را در کنار آبشار سپری می کنند، از نورپردازی زیبای آبشار لذت می برند. آبشار نیاگارا آنقدر زیباست که می توانی ساعت ها در کنار آن بنشینی و از صدای مهیب ریزش آب و قطرات آبی که از دوردست بر سر و رویت می ریزد لذت ببری. اگر امکانات مالی ات اجازه بدهد، در کنار آبشار نیاگارا امکانات تفریحی و سیاحتی بسیاری وجود دارد که هر کس متناسب با نیازها و روحیاتش می تواند از آنها استفاده کند:

1-       گردش با کشتی های کوچک تا نزدیک آبشار.
2-       پایین رفتن تا نزدیک آبشار و تماشای ابهت آبشار از پایین و در فاصله ی نزدیک.
3-    بازدید آبشار از فراز برج اسکای لون (Skylon Tower).  برج اسکای لون دارای رستورانی است که 260 متر از آبشار ارتفاع دارد. رستوران این برج هر یک ساعت یک دور کامل می‌چرخد.
4-       پارک آبی سرپوشیده به مساحت تقریبی 2600 متر مربع
5-       شهربازی
6-       کازینو ( این کازینو بزرگ‌ترین کازینو در خاک کانادا محسوب می‌شود. )
7-       تور قایق‌های جت بر روی گرداب در فاصله یک و نیم کیلومتری آبشار به سمت تورنتو به قیمت 50 دلار
8-       باغ پرندگان (Bird Kingdom)، بزرگ‌ترین باغ سرپوشیده پرندگان در جهان با بیش از 400 گونه ی پرندگان از سراسر نقاط جهان و انواع خزندگان.
9-       پارک مارین لند در فاصله دو و نیم کیلومتری از آبشار
10-    گشت هوایی با هلیکوپتر بر فراز آبشار به قیمت 130 دلار برای بزرگسالان و 82 دلار برای کودکان.
11-    خانه‌ی فرانکن اشتاین
12-    بازدید از شهر Niagara on the Lake. این شهر زیبا در کنار دریاچه انتاریو و در فاصله 24 کیلومتری آبشار نیاگارا قرار دارد.

 
توضیحات اضافی:

* آبشار نیاگارا 120 کیلومتر با شهر تورنتو فاصله دارد. تمام این مسیر اتوبان است.

* از شهر تورنتو می توان با اتومبیل شخصی، اتوبوس یا قطار به آبشار نیاگارا رفت. همچنین می توان از تورهای گردشگری نیز استفاده نمود. از مرکز شهر تورنتو تا آبشار نیاگارا با اتومبیل حدود یک و نیم ساعت و با قطار حدود دو ساعت طول می کشد.

* در شهر نیاگارا انواع فروشگاه های بزرگ و کوچک و رستوران های متعدد وجود دارد.

* پیدا کردن جای پارک برای اتومبیل کار راحتی نیست و ورودیه به پارکینگ اصلی بیست دلار است.

* نام آبشار نیاگارا از نام محلی آن (Onguiaarha) اقتباس شده است. این کلمه در زبان سرخ‌پوستی به معنای پله‌کان است.

* در سال 1901 یک خانم معلم 63 ساله اولین کسی بود که خود را در یک بشکه جای داد و از آبشار سقوط کرد و زنده ماند. پس از او 14 نفر اقدام مشابهی را انجام دادند که خیلی از آنها بر اثر جراحات وارد شده فوت کردند یا غرق شدند. در سال های اخیر هرچند اقدامات مشابهی انجام شده است، اما اگر کسی دست به اقدامات متهورانه بزند و زنده بماند، پس از خروج از آب اولین کاری که باید انجام دهد مراجعه به دادگاه و پرداخت 500 دلار جریمه است.

* در شهر نیاگارا بیش از 100 هتل جهت اقامت گردشگران وجود دارد.

* یکی از دیدنی های بسیار جذاب در روزهای آفتابی وجود رنگین کمان های متعددی است که در محوطه ی آبشار مشاهده می شود.

بانکوک، به معنی شهر فرشته‌هاست و لابد تنها از فرشته‌ها برمی‌آید که این همه جذابیت مدرن را در کنار شگفتی‌های سنتی یک سرزمین قراردهند! تایلندی‌ها هر روز هفته را با یک رنگ نام‌گذاری کرده‌اند، بنابراین هیچ بعید نیست اگر روز چهارشنبه، لباس سبز و یا جمعه، لباس آبی‌ بپوشید، بیشتر شما را تحویل بگیرند!

شگفتی‌های سنتی تایلند

معابد بانکوک

 معبدهای بانکوک، از پرطرفدارترین شگفتی‌های سنتی این شهر است. بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین معبد بانکوک، در نزدیکی کاخ پادشاهی قرار دارد و بودای خوابیده را خود جای داده است. این بودای طلا بیش از 46 متر طول و 15 متر ارتفاع دارد و چشم‌های آن از مروارید است، اما مقدس‌ترین بودای تایلند، بودای زمردین است که در همین کاخ پادشاهی قرار دارد و از سنگ یشم ساخته شده و داستان پرفراز و نشیبی را در طول سالیان دراز گذرانده تا به بانکوک رسیده ست.

غذای تایلندی

 

گشت‌وگذار در شهر با پای پیاده، به خاطر وجود محله‌های مختلف و بازارهای تماشایی، لذت خودش را دارد. کافه‌ها و دکه‌های کوچک غذا فروشی در همه‌جای مرکز شهر پرکنده‌اند. یکی از تفریحات مرم بانکوک غذاخوردن است و خوراکی‌هایی که توی این دکه‌ها عرضه می‌شود، علاوه بر ارزان بودن، بسیار تازه و سالم است. شلوغی و خستگی روز هم نگرانی نداردو به هرحال همه دنیا از جادوی ماساژ تایلندی چیزی شنیده‌اند. اگر در یک هتل چند ستاره اقامت داشته باشید، می‌توانید ماساژ را در اتاق خودتان یا سالن اسپای هتل تجربه کنید، اگر نه، به یکی از صدها سالن ماساژ و مدی‌تیشن باید مراجعه کنید.

بازار روی آب

 


 

در 80 کیلومتری جنوب‌غربی بانکوک، بازاری وجود دارد که روی آب کانال شهر ساخته شده ست و زنان محلی، میوه و سبزیجات خود را در قایق‌های کوچک می‌فروشند. این بازار همیشه مملو از فروشندگان و خریدارانی است که بر روی کانال شهر بانکوک در حال خرید و فروش محصولات گیاهی و سبزی و غذاهای محلی هستند.

مزرعه تمساح‌ها

در 25 کیلومتری جنوب بانکوک، بزرگ‌ترین مرکز پرورش و نگهداری کروکدیل‌های جهان قرار دارد که بیش از 30 هزار تمساح را در خود جای داده است. در این مرکز که دارای گونه‌های مختلف تمساح آب‌های شور، آمریکای جنوبی و رود نیل است، همه روزه نمایش متنوعی از این جانوران به همراه سایر جاذبه های حیات وحش برای بازدیدکنندگان اجرا می‌شود که محبوب‌ترین آنها فیل‌سواری است. تمساح‌های این مرکز که بیش از 30 سال است در محوطه‌ای وسیع و کاملاً امن نگهداری می‌شوند، در اندازه‌های مختلف از چند سانت تا 6 متر وجود دارند.

دنیای وحش

یکی از بزرگ‌ترین باغ‌وحش‌های دنیا در بانکوک قرار دارد. این مکان دارای دو بخش اصلی است. یکی محل نگهداری حیوانات وحشی و دیگر پارک آبی‌ که گونه‌های متعددی از حیوانات دریایی در آن زیست می‌کنند. در این پارک وحش آزاد، گردشگران به دنیای حیوانات کمیاب نزدیک شده و تغذیه شیر و ببر را از نزدیک می‌بینند. هیجان‌‌انگیزترین بخش بازدید از دنیای وحش زمانی است که گردشگران وارد جنگلی گرمسیری می‌شوند که در آن تمساح‌های گرسنه و گوریل‌ها منتظر آنها هستند!

در بخش دیگری از این پارک، نمایش بوکس میمون‌ها اجرا می‌شود که کم از شهرت بوکس تایلندی ندارد! در پارک آبی این باغ‌وحش نیز، دلفین که باهوش‌ترین حیوانات دریایی خوانده می‌شوند، نمایش‌هایی را با توپ اجرا می‌کنند، حتی آواز می‌خواند و گردشگران را می‌بوسند و با آنها دست می‌دهند!

شهر سوخته

شهر تاریخی «آیوتایا» که مدت 417 سال پایتخت تایلند به شمار می‌رفت، یکی از تارخی‌ترین بناهای این کشور است که در زمان خود از بزرگ‌ترین شهرهای دنیا و مرکز تمدن آسیای جنوب‌شرقی بوده است. «آیوتایا» در 89 کیلومتری شمال شهر بانکوک قرار دارد و معماری آن ترکیبی از هنر معماری کامبوج و هنر دوره سوخوتای است. این شهر که روزگاری از زیباترین شهرهای جهان محسوب می‌شد، از سال 1991 در فهرست آثار جهانی یونسکو قرار گرفته است.

جزیره مرجان

یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های تایلند، سفری یکروزه به جزیره مرجان است. محیط این جزیره بسیار آرام، سواحل آن بسیار زیبا و آب‌های آن دارای مرجان بی‌نظیری است. گردشگران در این جزیره می‌توانند با قایق‌های کف‌شیشه‌ای، به تماشای این مرجان‌ها بروند.

فیل‌سواری

علاقه‌مندان به فیل‌سواری، نوعی متفاوت از سواری را بر روی این حیوان عظیم‌الجثه در جنگل تجربه می‌کنند. فیل‌سواری، یکی از پرطرفدارترین برنامه‌های گرشگری است، زیرا هنگام فیل‌سواری از زیبایی‌های طبیعت بکر تایلند نیز در طول راه لذت می‌برند.

 وجود اینکه نوروز امسال مسافران بیشتری به شهرهای جنوبی به دلیل آب و هوای گرمتر سفر کردند اما همچنان شهرهای شمالی از جمله مازندران، گیلان و خراسان رضوی دارای بیشترین تعداد گردشگران بودند.
به گزارش مهر، سفرهای نوروزی امسال نیز مانند هر سال دیگر از روزهای 25 اسفند ماه آغاز شد و تا امروز که سیزدهم فروردین است همچنان ادامه دارد. در این مدت شهرهای مازندران و گیلان و پس از آن شهرهای خراسان رضوی، اصفهان و یزد دارای بیشترین تعداد گردشگران بودند.

به گفته شهریار افندی زاده، رئیس سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای در ایام نوروز 40 میلیون مسافر از طریق جاده‌ای، هوایی، دریایی و ریلی جا به جا شدند. که از این تعداد 33 میلیون نفر از طریق حمل و نقل عمومی جاده ای، 3 میلیون و 800 هزار نفر از طریق حمل و نقل دریایی، یک میلیون و 400 هزار نفر از طریق شبکه ریلی و بقیه با حمل و نقل هوایی جابجا شده اند.

وی پیش بینی کرد تا پایان نیمه فروردین تعداد جابجایی مسافر در کشور به 55 میلیون نفر برسد.

همچنین رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز از رشد 34،5 درصدی در کل سفرهای نوروزی خبر داد و گفت: این رقم بیشتر از آن چیزی بود که پیش بینی کرده بودیم.

اما دراین مدت ستاد تسهیلات سفرهای کشور که مرجع اعلام آمار بازدید کنندگان بناهای تاریخی و ورود گردشگران است از بازدید 55 هزار و 502 نفر از تخت جمشید خبر داده است. همچنین آرامگاه فردوسی و هارونیه در شهر توس با 65 هزار و 953 نفر در رتبه بعدی از نظر تعداد گردشگر قرار دارند. همچنین در این مدت پربازدیدترین مناطق آزاد: چابهار، کیش و انزلی، پر بازدیدترین جاذبه گردشگری: تخت جمشید، آرامگاه فردوسی و آستان قدس رضوی، پر ردشگرترین شهر: مازندران، گیلان، خراسان رضوی، فارس، اصفهان، پرتردد ترین مسیرهای گردشگری: جاده چالوس و کندوان، هراز و قم ، پرترددترین استانهای کشور:مازندران، تهران، البرز، اصفهان ، گیلان و فارس، پرمخاطب ترین وسیله حمل و نقل: خودروی شخصی، اتوبوس، قطار، بیشترین مدت اقامت: یک هفته در شهرهای شمالی و پر مخاطب ترین اماکن اقامتی: هتل و منازل استیجاری بوده اند.

همچنین با توجه به آمارهای اعلام شده از سوی این ستاد، میزان ورود گردشگران در نوروز امسال به استان مازندران از رشد حدود 24 درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته برخوردار بوده است به نحوی که از 28 اسفندماه 90 تا پایان روز یازدهم فروردین ماه 91 بیش از 14 میلیون و 860 هزار و 393 گردشگر وارد استان شدند. با احتساب این آمار می توان گفت که این استان دارای بیشترین تعداد مسافر بوده و پس از آن استان خراسان رضوی در رتبه دوم قرار دارد به طوریکه شهر مشهد حدود سه میلیون مسافر تنها تا روز دوم عید به خود دید.

اما استان فارس نیز جزو یکی از پر گردشگرترین شهرهای کشور بود به نحوی که طبق اعلام ستاد تسهیلات سفر از ابتدای اجرای طرح نوروزی (25 اسفند 90) تا کنون 11 میلیون و 351 هزار و 855 مسافر نوروزی از طریق مرزهای هوایی و زمینی به استان فارس سفر کرده اند.

یک پسر هندو در لباس " شیوا " یکی از خدایان هندوها در معبدی در شهر چاندیگاره در شمال هند

منفجر کردن یک پل در اوهایو آمریکا

کشف یک مارمولک نادر در جنگل های شمال شرق کامبوج

گردهمایی 3 هزار دانشجوی یک دانشگاه در کره جنوبی در حمایت از اهدای خون

بازی یک بچه با یک خرچنگ بزرگ صید شده در بندری در انگلیس

یک مادر فلسطینی در منطقه فقیر نشین النصیرت غزه در حال پختن غذا

دو عکاس مشغول عکس گرفتن از آبشاری زیبا و بزرگ در ایسلند

یکی از محافظان زن گارد ریاست جمهوری کره جنوبی مشغول انجام تمرین امادگی برای تامین امنیت اجلاس آتی امنیت هسته ای در کاخ ریاست جمهوری سئول

لحظه مرگ یک ستاره

آخرین محصول بویینگ قاره پیما که یک هواپیمای تشریفاتی است. هنوز مشخص نیست که این هواپیمای 300 میلیون دلاری را چه کسی خریده است

آب تنی فیلیپینی ها در یک دریاچه

شو سگ ها در بیرمنگام بریتانیا

نمایی زیبا از ساحل دبی

نمایی زیبا از شهر تفلیس

پارکینگ طبقاتی مکانیزه نمایشگاه اتومبیل فولکس واگن در وولفسبورگ آلمان

یک آبشار یخزده در پکن

نمایش یک لامبورگینی رویایی در نمایشگاه خودرو ژنو

نمایشگاه گل در فیلادلفیا آمریکا

لاک پشت دوسر و شش پا در اوکراین

بازی کودکان در ساحل دیلی در تیمور شرقی اندونزی